Ο Ιούνιος ανέκαθεν μας θυμίζει «Αναιρέσεις», από τις πιο μεγάλες πόλεις μέχρι τις πιο μικρές.

Φέτος στην πόλη της Θεσσαλονίκης, παρότι το καθιερωμένο φεστιβάλ Αναιρέσεις θα αργήσει λίγο να έρθει, δεν έλειψαν οι πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις, στο Στέκι του ΝΑΡ και της νΚΑ εντός του ΑΠΘ.

Οι πολιτικές εκδηλώσεις πιάσανε από τη μία, το νήμα της εμπόλεμης κατάστασης στην Ουκρανία φθάνοντας μέχρι το ποια είναι η απάντηση του αντιπολεμικού κινήματος, εγχώρια αλλά και από την Σερβία μέχρι την Β. Μακεδονία, με καλεσμένους ομιλητές από τις συγκεκριμένες χώρες. Οι δύο αντιπολεμικές συζητήσεις που έγιναν, έθεσαν δημιουργικά ερωτήματα, ενώ κατέδειξαν την γενικευμένη κρίση του καπιταλισμού που συνεχώς γεννά πολέμους, εις βάρος των λαών και των ζωών τους.

Από την άλλη, η τρίτη πολιτική εκδήλωση είχε ως θέμα την απάντησή μας “όταν μας πατάνε οι από πάνω”, την οργάνωση δηλαδή με την πλευρά των από κάτω, όχι μόνο ενάντια στον πόλεμο αλλά συνολικά για μια ζωή αξιοβίωτη, για εργασία, παιδεία και ελευθερίες στο ύψος των κοινωνικών αναγκών.

Σε συνέχεια των πολιτικών συζητήσεων, ήρθε το πολιτιστικό κομμάτι των δρώμενων με προβολή, bar, party αλλά και τους τοπικούς μουσικούς «Εξώκλειστους» και «Selanik Turbo Bend» που για άλλη μια φορά γέμισαν με ρεμπέτικους, παραδοσιακούς, gypsy και ηλεκτρονικούς ήχους, χορούς και τραγούδια το στέκι, δίνοντας συλλογική ζωή και διασκέδαση στον χώρο του ασύλου σε πείσμα όσων θέλουν την απονέκρωσή του από κάθε πολιτική και πολιτιστική δράση.

Τέλος, πραγματοποιήθηκε και το ετήσιο αντιφασιστικό τουρνουά ποδοσφαίρου, δίνοντας στις Κυριακές μας την εικόνα που τους αξίζει, με υγιή και όχι εμπορευματοποιημένο αθλητισμό, με ξεκούραση και όχι κυριακάτικη εργασία.

Ταυτόχρονα, στον χώρο υπήρχε έντυπο υλικό (περιοδικά, βιβλία, ανακοινώσεις) αλλά και έκθεση φωτογραφίας με θέμα την καταστολή στο ΑΠΘ, με στιγμιότυπα από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες των τελευταίων μηνών εντός και εκτός του ασύλου.

Από όλα τα δρώμενα των προηγούμενων ημερών, εμείς κρατάμε με σιγουριά την ανάγκη της αυτοοργάνωσης, της συλλογικής ζωής και των καθημερινών μικρών και μεγάλων αγώνων με τις/τους συντρόφους/φισσες μας, με συναγωνιστ[ρι]ές και φίλους της νΚΑ και του ΝΑΡ. Κρατάμε ότι αυτές είναι οι πιο όμορφες μέρες μας, ανάμεσα στις δύσκολες μέρες και τις μάχες που το σύστημα μας φέρνει αντιμέτωπους/ες.