Συνέντευξη με την Εύη Οικονόμου, Χορεύτρια, Χορογράφο στο πλαίσιο των συνεντεύξεων με εργαζόμενους/ες στον χώρο του πολιτισμού ενόψει της πανεργατικής απεργίας της 9ης Νοέμβρη
Οι εργαζόμενοι στους χώρους πολιτισμού και τέχνης, όπως φάνηκε πολύ έκδηλα στην πανδημία, αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες εργασιακές συνθήκες (πολλές ώρες εργασίας, χαμηλές αμοιβές, εξουθένωση). Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε; Υπάρχει σταθερή εργασία/εισόδημα;
Ως εργαζόμενη στον χώρο του πολιτισμού και της τέχνης, αντιμετωπίζω και εγώ την συνθήκη της πολύωρης εργασίας με χαμηλές αμοιβές. Μάλιστα συχνά, αρκετοί εργοδότες, ζητούν μεγάλο μερίδιο της αμοιβής μας να είναι μη δηλωμένο στις οικονομικές αρχές προκειμένου να αποφύγουν τις οικονομικές επιβαρύνσεις. Άρα όχι μόνο δεν αμειβόμαστε αρκετά ως προς την αναλογία της εργασίας που παρέχουμε, αλλά και δεν υπάρχει κάποια ασφαλιστική κάλυψη για εμάς σε μια περίπτωση τραυματισμού λ.χ. Δεν υπάρχει σταθερή εργασία.
Απασχολείστε μόνο με το χορό/μουσική/ηθοποιία… ή χρειάζεται να εργαστείτε σε 2η δουλειά για να μπορείτε να αντεπεξέλθετε στο κόστος ζωής;
Απασχολούμαι μόνο με το χώρο του χορού, προκειμένου να ανταπεξέλθω όμως οικονομικά θα πρέπει να εργάζομαι σε παραπάνω από δυο με τρία projects ταυτόχρονα , γεγονός που με εξαντλεί. Όταν δεν υπάρχει κάποια εργασία ή όταν διανύω μια περίοδο με ένα project εννοείται πως αναγκάζομαι να απασχολούμαι και με άλλου είδους εργασίες όπως π.χ. service σε καφέ.
Από πολλούς εργαζόμενους στο χώρο γίνονται δηλώσεις για κακοπληρωμένες αμοιβές, καθυστερήσεις πληρωμών αλλά ακόμα και η μη πληρωμή παρά το γεγονός της κανονικής εργασίας. Έχετε έρθει αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά; Και αν ναι, πώς αντιδράσατε; Υπήρχε κάποιος τρόπος διεκδίκησης;
Ναι έχω έρθει αρκετές φορές αντιμέτωπη με αυτό το φαινόμενο ιδιαίτερα στα ξεκινήματα της πορείας μου ως χορεύτρια. Φτάνουμε στο σημείο να ζητάμε έως και να παρακαλάμε για τα αυτονόητα, την πληρωμή μας για την εργασία που παρείχαμε ως καλλιτέχνες. Πλέον απαιτώ από τον εκάστοτε εργοδότη μου το συμβόλαιο πριν εργαστώ ή έστω προκαταβολή.
Πιστεύετε πως μπορούν να αλλάξουν ριζικά αυτές οι συνθήκες εργασίας; Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Θεωρείς πως με μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που κατοχυρώνει δικαιώματα και θα μπορούσε να προστατεύει τους εργαζόμενους, είναι εφικτό να υπάρξει μια αλλαγή;
Ναι μια συλλογική σύμβαση εργασίας που να κατοχυρώνει αν όχι όλα, τουλάχιστον τα θεμελιώδη δικαιώματά μας ως εργαζόμενοι καλλιτέχνες θα μπορούσε να είναι μια αρχή.
Έχουμε μπροστά μας την απεργία στις 9/11. Θεωρείτε πως μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο πίεσης και διεκδίκησης για την επόμενη μέρα των εργαζόμενων με σκοπό να βελτιωθεί η ζωή τους;
Ναι η απεργία αυτή μπορεί εν μέρει να αποτελέσει ένα μέσο προκειμένου να λυθούν και αν όχι να αναφερθούν κάποια προβλήματα στο χώρο αυτό. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη αν και οι ρίζες του προβλήματος είναι πιο βαθιές.
Μετά την εμφάνιση του metoo, παγκοσμίως και εγχώρια, μετά τις δημόσιες καταγγελίες, έχει αλλάξει η κατάσταση στο εργασιακό περιβάλλον; Συνεχίζουν παρόμοια περιστατικά? Και αν ναι, καταγγέλονται ή μένουν στην αδράνεια υπό το φόβο της απόλυσης/στιγματισμό στον ευρύτερο κόσμο του θεάματος;
Το κίνημα του metoo ξεκίνησε από το χώρο του θεάτρου. Πήγε να γίνει μια προσπάθεια και στο χώρο του χορού αλλά όπως ήταν αναμενόμενο δεν προχώρησε στο φως. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά θύματα στο χώρο του χορού που έχουν υποστεί σωματική και κατά βάση ψυχολογική βία αλλά ζουν υπό το φόβο του στιγματισμού στον κλάδο ή της απόλυσης.
Τέλος, ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα δίνατε στους συναδέλφους για την επόμενη μέρα;
Να μην αφήσουν ποτέ κανέναν και καμία συνθήκη να τους φέρουν σε εσωτερική ρήξη και να μην καταντήσουμε να μισούμε αυτό το οποίο αγαπάμε.
